“Tek bildiğim, hiçbir şey bilmediğimdir.”
— Bu cümleyi ne zaman düşünsem, zihnimde yepyeni kapılar açılır.
Çünkü öğrenmenin gerçek başlangıcı, bildiğini sandığın şeyleri sorgulamakla başlar.

Zamanla fark ettim ki bilgelik, bilgi birikimiyle değil, öğrenmeye açık kalmakla geliyor.
Hayat bana öğretti; ego insanın içindeki en büyük düşman. Ne kadar çok şey bildiğini sanırsan, o kadar az gelişiyorsun. Ne kadar az şey bildiğini fark edersen, o kadar çok büyüyorsun.
Belki de bu yüzden öğrenmekten hiç vazgeçemiyorum.

Babamdan gördüm egonun neler götürebileceğini. Sahip olduğu her şeyin, değişime direndiği için nasıl elinden kayıp gittiğini izledim. Ve o günden sonra içimde bir karar oluştu:
Ben gelişmekten korkmayacağım.

Bugün bilgiye açım. Ama daha fazlasına da...
Farklı bakış açılarına, bilimsel gerçekliğe, insan olmanın derinliğine ve evrenin sonsuz ihtimallerine.
Çünkü dünya, artık ezberlerle değil; düşünen, sorgulayan, empati kurabilen zihinlerle kurtulacak.

Ve bu blogda, yalnızca “ne bildiğimi” değil, “ne öğrendiğimi” de paylaşmak istiyorum.
Kendime, sana, hepimize bir aynalık yapması umuduyla...